En ineens stond ik tussen de wolkenkrabbers...

Terwijl ik op de achtergrond Prabhu Raga de linzen door de molen hoor halen onderwijl luisterend naar klassiek pianospel, kruip ik onder de warme dekens. Ik heb hier in de tempel in La Paz voorlopig de Visnu Priya (het verblijf van de vrouwen) voor me alleen. De twee andere vrouwen die hier wonen zijn tijdelijk op reis. Elke ochtend maken we vegetarische linzenhamburgers om op straat te verkopen. Een van de inkomstenbronnen van de tempel.

Na mijn verblijf van 5 maanden in Peru, waarvan 4 in Cusco was ik bij aankomst in Santiago behoorlijk in shock. Ik heb het gevoel alsof ik door de tijd gereisd heb. Ineens sta ik tussen tientallen metershoge gebouwen, reis ik met een hypermoderne metro, loop ik over strakke met asfalt en tegels geplaveide paden en doe ik boodschappen in een peperdure supermarkt. Het liefst maak ik rechtsomkeert om bananen voor 1 sol te kopen bij een van mamitas op de hoek van de straat in Cusco.

Cat en haar zoon Leon verwelkomen me hartelijk in hun huisje. Ik heb besloten om bij vrienden te overnachten zodat ik me even vol kan richten op het maken en verkopen van Macramé in Santiago. Al gauw ontdek ik de plek waar de “artesanos” hun waren aanbieden en ik sluit me aan met mijn sieraden. Ik vind het heerlijk om op straat te zijn en de verkoop gaat aardig goed. Het weekend wordt ik door Cat uitgenodigd naar een plaats buiten de stad, Cerro Norte Chicureo. Met Cat verblijf ik in een Amerikaans huis, zo een uit Hollywood films, met zwembad en uitzicht op de Andes. Hier woont een groep vrienden die een zelfvoorzienende commune willen starten. Patrick een Ier (uitvoerend producent van het Cirque de Soleil in Zuid Amerika), is op dezelfde dag aangekomen als ik en houdt van filosofische gesprekken. Al gauw hebben we het over idealen, mediteren, vegetarisme, Boeddhisme, Hare Krishna en aan verwante onderwerpen. Terwijl mijn tafelgenoten aan de wijn zijn drink ik mijn kopje munt thee en wijd ik me aan een macramé collard die ik prompt de volgende dag aan een van de bewoners verkoop.

Het weekend erop vier ik de verjaardag van mijn Guru. Hier ontmoet ik na bijna een jaar mijn vriendin Govinda uit Buenos Aires. Alsof we het hebben afgesproken komen we gelijktijdig aan op de locatie. Ik reizend vanuit Santiago en zij vanuit Buenos Aires. Haar dochtertje is blij om te zien en zegt heel lief: ‘wat fijn om je stem te horen’. Het is raar om te realiseren dat er alweer een jaar voorbij is sinds het moment dat ik mijn Guru heb leren kennen en mijn iniciatie en spirituele naam gekregen heb. Het is heerlijk om te voelen dat ik al ruim een jaar geen alcohol en koffie meer gedronken heb en te merken dat ik dat ook niet nodig heb. Sterker nog ik heb meer energie dan ooit, heb meer rust om me te richten op het maken van kunst en voel me meer in evenwicht, meer mezelf. Ik beleef het festival op een heel andere manier dan afgelopen jaar. Ik verkoop aardig wat macramé werk, drink gezellig mate aan de oever van de rivier met Govinda en andere vrienden uit Buenos Aires en lig in een deuk om de theater optredens in de circustent ’s avonds. Die ik nu beduidend beter begrijp dan het afgelopen jaar.

Na twee weken Santiago ben ik blij weer in la Paz aan te komen. De kou is even wennen, na de warmte in Chili, maar met mijn baby alpaca vestje uit Cusco is het ook weer fijn om de frisse ijle lucht in te ademen. Morgen ga ik naar het museum van folklore om me in de Boliviaanse cultuur te verdiepen, zodat ik met mijn schilder opdracht in de tempel kan beginnen.