Uitwaaien op Schiermonnikoog

Het aftellen is begonnen! Over precies 7 dagen vertrek ik voor onbepaalde tijd naar Zuid Amerika. Gedurende de laatste twee maanden dat ik in mijn bovenwoning aan de Jan Goeverneurstraat in Groningen woonde ben ik bijna full time bezig geweest met het verkopen van al mijn bezittingen. Bijna alles heb ik verkocht. Van doosje spijkers, Pokahontas pruik, bestekla, Ipadhoesje, koffiekopjes, verzameling badeendjes, schoenen met hoge hakken, kerstboomversiering, badpak, schemerlamp tot wasmachine. Terwijl de spullen om mij heen verdwenen en mijn huis leger en leger werd, voelde ik meer en meer ruimte om me heen ontstaan.

Aanvankelijk leek het een onmogelijk opgave om mijn huis leeg te krijgen. Elke keer als ik weer een kast of doos uitpakte om uit te stallen en op marktplaats te zetten zakte de moed me in de schoenen. Hoewel ik meerdere keren verhuisd ben stond ik versteld van de hoeveelheid spullen die tevoorschijn kwamen. Hoe meer spullen ik door mijn handen liet glijden hoe meer ik overtuigd raakte dat ik zonder deze materiele ballast veel lichter kan leven. Spullen verzamelen is erg gemakkelijk, maar ervan afkomen is een behoorlijke klus! Het is een erg bijzondere ervaring om te zien hoe alle spulletjes hun nieuwe plekje krijgen. In bijna elk huis van een vriend of familielid kom ik iets bekends tegen.

Hoe bevrijdend het voelt om afstand te doen van al mijn bezittingen, hoe moeilijk ik het vind om afstand te doen van mijn drie katten Kiro, Lima en Sami. Het is me met enige moeite uiteindelijk gelukt om een goed huis voor alle drie te vinden, maar ik heb wel een traantje moeten laten bij het afscheid nemen. Van Lima heb ik nog geen afscheid hoeven nemen, zij heeft haar introk genomen in het huis van mijn ouders en ze ligt nu tevreden op mijn schoot te spinnen.

Ik had mij voorgenomen om na het verlaten van mijn bovenwoning op 30 augustus mijn tijd te besteden met vrienden en familie. Het Psy-Fi festival was een uitgelezen manier om me even helemaal onder te dompelen in de Psy scene. Met veel plezier heb ik samen me Mike en de logistics crew de internationale artiesten van en naar Schiphol gebracht. Het festival was een groot succes, het was een eer daar deel vanuit te maken. Je waande op een festival in Duitsland of Portugal, overal om je heen zag en hoorde je bezoekers uit andere landen. Het waren heel On-Nederlands praktijken zoals Callista het festival omschreef.

Direct daarop ging ik een paar dagen met mijn ouders naar het Oer-Nederlandse Schiermonnikoog. Waar de oude vertrouwde vuurtoren rood afsteekt tegen de blauwe lucht en het blanke zand van het strand. Wat is er nou mooier dan uitwaaien het authentieke Nederlandse Schiereiland, vlak voordat je op het vliegtuig naar Lima stapt?

Nog 7 dagen en dan vertrek ik vanaf Eelde naar Peru en Colombia. Ik neem een rugtas en een koffer mee. Voor de ene helft gevuld met kleding en voor andere de helft gevuld met materialen om sieraden en kunst te maken. Mijn enige bezittingen voor de komende jaren. Alleen mijn schilderijen, schilderbenodigdheden en foto’s laat ik achter. Het is tijd voor een nieuwe fase in mijn leven, tijd om mijn spirituele pad te verkennen…