Op naar de ouderwetse boterham met kaas!
Blijf op de hoogte en volg Ineke
25 Juli 2016 | Peru, Lima
Vandaag is het 25 juli 2016, Ik heb net een tweede wandschildering afgemaakt in het restaurantgedeelte van een club in Lima. Emilio is nog aan het werk bij zijn vriend Paul, een Duitser die hier al jaren muesli verkoopt en inmiddels zijn eigen winkel en restaurantje heeft. Over precies een maand zal onze reis samen beginnen. Ik kijk er erg naar uit om weg te gaan uit het koude grijze Lima. Met twee truien en dikke wollen sokken aan zit ik op ons bed in ons kamertje van 3 bij 3 m2. Het is 2 uur ’s middags, 17 graden en, hier aan de kust altijd vochtig en er is geen verwarming in huis…
De afgelopen maanden hebben we hard gewerkt. Emilio en ik hebben veel optredens gehad met ons duo Ichma. Ik heb hierdoor behoorlijk wat ervaring opgedaan als zangeres. In het begin waren de ritmes van de Huaynos voor mij lastig te doorgronden, te meer omdat er geen beat in de muziek was, maar inmiddels voel ik me een stuk zelfverzekerder. Beetje bij beetje vinden we onze eigen stijl van spelen en in de afgelopen maanden hebben we ook aardig wat (bijzondere) muziekinstrumenten verzameld. Nu nog zien hoe we alles mee naar Nederland krijgen…
Mijn ‘oefencharango’ is inmiddels ingeruild voor een professionele versie, dat hoor je! Hoewel ik het optimale geluid er nog niet krijg, werpen de lessen zijn vruchten af. Ik ben er nog lang niet, en het valt me best tegen hoeveel tijd ik nodig heb om het onder de knie te krijgen (mevrouw ongeduld), heb eelt op m’n vingertoppen en kramp in m’n linker hand, maar oefening baart kunst. En gestaag werken we door om onze optredens in Nederland en wellicht Duitsland voor te bereiden (boekingen welkom).
Ons andere ‘project’ waar we aan werken krijgt ook steeds meer vorm. De kleding is gemaakt, de uitnodigingen zijn verstuurd en de datum is vastgelegd. Op 24 september gaan Emilio en ik trouwen in Nederland. En dat gaan we vieren met een intieme bijeenkomst in de plaats waar ik ben opgegroeid. Ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien en Emilio kijkt er naar uit iedereen te ontmoeten.
Het is nog wat moeilijk voor te stellen hoe het zal zijn om naar twee jaar terug te komen. En, hoewel we er allebei naar uitkijken om Lima te verlaten, zijn er ook veel dingen die we zullen missen. We hebben nog een maand om zoveel mogelijk quinoa met manzana (appel) op straat kopen, chanchitas (gebakken mais) te eten, en cocathee te drinken. Zullen we nog lekker veel karapulkra maken van gedroogde aardappel en van de o zo heerlijke wakatay soep genieten. Om dan in Nederland weer eens heerlijk een ouderwetse boterham met kaas te kunnen te eten (mmm het water loopt me nu al in de mond).
Omdat we vliegen vanaf Bogota, zullen we eerst nog een leuke busreis maken. Zo gaat er toch nog een lang gekoesterde wens in vervulling. Na twee jaar reizen kom ik eindelijk aan op de “bestemming” die ik had gepland: Colombia. Voordat we voet op Nederlandse bodem zetten brengen we nog een bezoekje aan Istanboel, een langgekoesterde wens van Emilio. Hoewel op dit moment een onzekere factor gaan we er toch vanuit dat we verder komen dan het vliegveld en de tijd krijgen om deze prachtige stad kunnen bekijken.
Tot gauw!
De afgelopen maanden hebben we hard gewerkt. Emilio en ik hebben veel optredens gehad met ons duo Ichma. Ik heb hierdoor behoorlijk wat ervaring opgedaan als zangeres. In het begin waren de ritmes van de Huaynos voor mij lastig te doorgronden, te meer omdat er geen beat in de muziek was, maar inmiddels voel ik me een stuk zelfverzekerder. Beetje bij beetje vinden we onze eigen stijl van spelen en in de afgelopen maanden hebben we ook aardig wat (bijzondere) muziekinstrumenten verzameld. Nu nog zien hoe we alles mee naar Nederland krijgen…
Mijn ‘oefencharango’ is inmiddels ingeruild voor een professionele versie, dat hoor je! Hoewel ik het optimale geluid er nog niet krijg, werpen de lessen zijn vruchten af. Ik ben er nog lang niet, en het valt me best tegen hoeveel tijd ik nodig heb om het onder de knie te krijgen (mevrouw ongeduld), heb eelt op m’n vingertoppen en kramp in m’n linker hand, maar oefening baart kunst. En gestaag werken we door om onze optredens in Nederland en wellicht Duitsland voor te bereiden (boekingen welkom).
Ons andere ‘project’ waar we aan werken krijgt ook steeds meer vorm. De kleding is gemaakt, de uitnodigingen zijn verstuurd en de datum is vastgelegd. Op 24 september gaan Emilio en ik trouwen in Nederland. En dat gaan we vieren met een intieme bijeenkomst in de plaats waar ik ben opgegroeid. Ik kijk er naar uit om iedereen weer te zien en Emilio kijkt er naar uit iedereen te ontmoeten.
Het is nog wat moeilijk voor te stellen hoe het zal zijn om naar twee jaar terug te komen. En, hoewel we er allebei naar uitkijken om Lima te verlaten, zijn er ook veel dingen die we zullen missen. We hebben nog een maand om zoveel mogelijk quinoa met manzana (appel) op straat kopen, chanchitas (gebakken mais) te eten, en cocathee te drinken. Zullen we nog lekker veel karapulkra maken van gedroogde aardappel en van de o zo heerlijke wakatay soep genieten. Om dan in Nederland weer eens heerlijk een ouderwetse boterham met kaas te kunnen te eten (mmm het water loopt me nu al in de mond).
Omdat we vliegen vanaf Bogota, zullen we eerst nog een leuke busreis maken. Zo gaat er toch nog een lang gekoesterde wens in vervulling. Na twee jaar reizen kom ik eindelijk aan op de “bestemming” die ik had gepland: Colombia. Voordat we voet op Nederlandse bodem zetten brengen we nog een bezoekje aan Istanboel, een langgekoesterde wens van Emilio. Hoewel op dit moment een onzekere factor gaan we er toch vanuit dat we verder komen dan het vliegveld en de tijd krijgen om deze prachtige stad kunnen bekijken.
Tot gauw!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
